شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
از مجموعه‌ی «شعر تعبیری من بی‌خواب است»:
چشم‌هایش خسته
انگشتانش خسته
دخترک بافنده
رقص گل‌ها بر دار
بقیه‌ی کاراکترها
در سطرهای دیگر
از این همه
فقط بوی گل‌ها را
که در فضای متن پیچیده
حس می‌کنند.
نوشته شعر فراگفتار ۶ (ژانر دال)، به قلم فرشته پورمیرزایی اولین بار در مکتب اصالت کلمه پدیدار شد.